Asertywne wyrażanie własnych opinii

Na przeczytanie tego wpisu wystarczą Ci 2 minuty.

Asertywność to sztuka wyrażania naszych uczuć, myśli i życzeń oraz dbania o przestrzeganie należnych nam praw – bez naruszania praw innych osób. Zachowanie asertywne pomaga uzyskać to, czego chcesz, ale nie kosztem innych ludzi, pomaga też bronić się przed manipulacjami.

Z tego wpisu <kliknij> dowiesz się do czego jest potrzebna asertywność, czym charakteryzuje się osoba asertywna oraz poznasz kilka technik: asertywnej odmowy, zdartej płyty, nic do ukrycia i chwila oddechu.

Pamiętaj, że asertywność nie jest cechą charakteru, jest to umiejętność, którą można nabyć, nauczyć się jej, a to oznacza, że każdy z nas ma wpływ na to z jaką biegłością będzie budować komunikaty asertywne i na ile asertywne będzie jego zachowanie.

Asertywne wyrażanie własnych opinii

Pierwszym krokiem do tego, by wyrażać własne opinie może być praca nad przekonaniami i uświadomienie sobie, że masz prawo mieć własny punkt widzenia. Masz również prawo do wyrażania swoich opinii i przekonań, a także do nie zgadzania się z rozmówcą. Jednocześnie zwróć uwagę, że Twój rozmówca ma te same prawa.

W sytuacji gdy podczas wymiany zdań okaże się, że Twoja opinia i opinia Twojego rozmówcy są rozbieżne, a rozmówca wywiera nacisk by skłonić Cię do zmiany Twojego punktu widzenia możesz:

• pokazać tę różnicę i nie zmienić swojego zdania, czyli ujawnić i zaakceptować różnice w opinii, sądach, stanowiskach pozostając jednocześnie przy swoim punkcie widzenia
• spróbować przekonać do swojego poglądu drugą stronę, czyli wyjaśniać
  swój punkt widzenia tak, aby rozmówca lepiej go zrozumiał, ale bez stosowania nacisku
• a jeśli Twój rozmówca wywiera na Ciebie nacisk stosując argumenty z podtekstem: „nie powinieneś tak myśleć, jeśli tak myślisz to nie jesteś w porządku”, to możesz konsekwentnie ujawniać takie aluzje zamieniając je na komunikaty wprost „a więc sądzisz, że nie mam prawa do własnego zdania na ten temat?” 

Może mieć miejsce również sytuacja, w której po usłyszeniu argumentacji rozmówcy, dojdziesz do wniosku, że jest trafna i przekonuje Cię, mimo, że jest w kontrze do Twoich wcześniejszych przekonań. To naturalna sytuacja ponieważ masz prawo do zmiany swojego zdania, poglądów, do przyjęcia argumentacji drugiej strony i zgodzenia się z rozmówcą. W asertywności można śmiało to wyrazić.

Kiedy asertywność nie jest Twoją mocna stroną, możesz w sytuacji różnicy zdań w rozmowie mieć skłonności do reakcji agresywnej, manipulacyjnej lub uległości.

Zmianę swojej opinii w kierunku opinii rozmówcy nazywamy zacieraniem rozbieżności, ma ono miejsce gdy udajesz, że Wasze opinie są takie same, ale ulegając czujesz się niedobrze sam ze sobą. („Dobrze, dla świętego spokoju przyznam Ci rację”).

 Inną nieasertywną taktyką jest usprawiedliwianie się, do którego ucieka się osoba, która czuje się „nie w porządku” kiedy ma odmienną opinię niż jej rozmówca i żeby zgasić to uczucie stara się udowodnić, że jest „w porządku” podając szereg argumentów, broniąc się i usprawiedliwiając. Takie zachowanie wynika z poczucia, że nie masz prawa mieć własnego, odmiennego zdania i zwykle wywołuje złość u rozmówcy.

Ostatnim przykładem nieasertywnego zachowania jest atakowanie, które występuje gdy mając odmienną opinię zaczynasz udowadniać partnerowi, że to on jest „nie w porządku” („Nie masz racji, nie znasz się na tym…”),. Taka rozmowa może szybko przerodzić się z wymiany poglądów w kłótnię.

Anna Libera – Koordynator projektów w Focus on Results